نه نظریه انتصاب صد در صد درست است و نه نظریه انتخاب؛ بلکه میان این دو است به این معنا که ملاک های حاکم را دین و صالح تر بودن را مردم تعیین می کنند.

این بازخوانی‌ها اگر می‌خواهد تمام فقه را پوشش دهد و آن را مدیریت کند باید در قلمروهای بنیادی‌تری همانند مبانی، منابع، روش‌ها و غیره رخ دهد تا هم تحولات فقهی مرتبط با حقوق زنان سرعت گیرد و هم عمق و ژرفای آنها بیشتر و عینی‌تر شود.

نواندیشان دینی با مکانیزم‌های درون متنی مبتنی بر ضوابط اجتهاد رایج می‌خواهند مسائل را حل کنند. این گروه مساله به مساله پیش می‌روند. یعنی بازنگری منابع با توجه به آگاهی‌هایی که امروز از زنان پیدا شده را مبنا قرار می‌دهند.

حجت الاسلام والمسلمین محمد سروش محلاتی با تأکید بر این مطلب که اگر در شرایط فعلی گره ها و مشکلاتی در جمهوری اسلامی پیش می آید بخاطر این موضوع است که نمی خواهیم به صورت جدی این مشکل را حل کنیم، گفت: با آرای مصلحت اندیشی در شرایط خاص نمی توان مشکلات فقهی را حل کرد چرا که این امر به صورت مقطعی موثر است و در عین حال دوباره ...

آیا یک عقیده و دلبستگی و ضرورت مذهبی شیعی می تواند برای جهان اسلام یا جامعه بین المللی مهم و قابل اعتناء باشد؟ چرا باید دیگر مسلمانان یا مثلا سازمان های بین المللی به بازسازی مزارات و حرم أئمه اهل بیت(ع) اهمیت بدهند؟